"μετατραπήκαμε από ξένοι σε μια οικογένεια, αποτελούμενη από διαφορετικές εθνικότητες αλλά με κοινό πάθος και όνειρα για έναν καλύτερο κόσμο που σέβεται, αγαπά και αγκαλιάζει τη διαφορετικότητα."

   Πριν από ένα μήνα ακριβώς επέστρεψα από το πρώτο μου erasmus + στην Ιταλία. Το πρόγραμμα πραγματοποιήθηκε σε μία μικρή πανέμορφη πόλη, νότια της Ιταλίας, το Lecce. Υπερβολικά ανυπόμονοι για το πώς θα εξελιχθεί αυτό το ταξίδι και με πολύ καλή διάθεση και επιθυμία για νέες εμπειρίες, φτάσαμε στο χόστελ, μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά της ελληνικής ομάδας. Έχοντας γίνει πλέον μια καλή παρέα, αποφασίασαμε να κάνουμε μια βόλτα στην πόλη μέχρι να φτάσουν και οι υπόλοιπες ομάδες από την Ιταλία, την Ισπανία, την Βουλγαρία και την Πολωνία. Όταν επιστρέψαμε στο χόστελ μας, τα υπόλοιπα παιδιά είχαν ήδη φθάσει και τακτοποιηθεί, οπότε ξεκίνησε και η πρώτη γνωριμία. Εκείνο το βράδυ περάσαμε πολύ ωραία. Αυτό που θυμάμαι κυρίως είναι ότι δεν συγκράτησα κανένα όνομα, μόνο ζεστά χαμόγελα που με έκαναν να αισθανθώ μεγάλη οικειότητα από την πρώτη στιγμή. Έτσι, λοιπόν, με πολύ γέλιο και αυτοσχέδια παιχνίδια έκλεισε το πρώτο μας βράδυ στο Lecce.

  Από την επόμενη ημέρα ξεκίνησαν τα activities του προγράμματος σε έναν ιδιαίτερο χώρο, ένα παλαιό και μεγαλοπρεπές κτίριο με μεγάλη ιστορία, που αποτελούσε πλέον την βιβλιοθήκη της πόλης. Τα activities ,αρχικά με τη μορφή παιχνιδιών και διαλόγου, είχαν ως στόχο να μας φέρουν πιο κοντά μεταξύ μας , να εμπιστευθούμε ο ένας τον άλλον και να μάθουμε να λειτουργούμε ως ομάδα. Και το πέτυχαν! Λίγες μέρες μετά, πραγματοποιήσαμε μία εκδρομή σε ένα γειτονικό παραθαλάσσιο χωριό, το Otranto, καθώς και την επίσκεψή μας σε ένα camp προσφύγων εκεί κοντά. Μετά από κάποιες βασικές πληροφορίες που μας δόθηκαν για τον χώρο του camp και τον κόσμο που φιλοξενείται εκεί, είχαμε την ευκαιρία να αλληλεπιδράσουμε μαζί τους. Παίξαμε, γελάσαμε, φάγαμε και ήπιαμε όλοι μαζί, ενώ η καλύτερη στιγμή της ημέρας ήταν στο τέλος,  όταν μετατρέψαμε τον χώρο σε μία μεγάλη σκηνή όπου όλοι μαζί χορεύαμε τραγούδια από όλες τις χώρες.

  Τις ημέρες που ακολούθησαν, ασχοληθήκαμε με τα project που καλούμασταν να ολοκληρώσουμε. Αφού χωριστήκαμε σε τυχαίες ομάδες, δημιουργήσαμε τρία βίντεο, το πρώτο είχε τη μορφή ημερολογίου , το δεύτερο ήταν ένα βίντεο ευαισθητοποίησης και παρακίνησης του κόσμου πάνω στο θέμα των προσφύγων και το τελευταίο ήταν μία συνέντευξη από τους ντόπιους και τους πρόσφυγες του Lecce που υλοποιήσαμε μετά από αμέτρητο περπάτημα και αναζήτηση στα γραφικά στενάκια της πόλης. Το πρόγραμμα ολοκληρώθηκε με την προβολή των βίντεο και ένα μεγάλο πάρτι αποχαιρετισμού σε κοντινό μπαράκι της πόλης.

   Οι στιγμές που θα κρατήσω από αυτή την εμπειρία είναι σίγουρα πολλές... Ανάμεσά τους, το cultural night, όπου είχαμε την ευκαιρία να μαγειρέψουμε ελληνικά φαγητά για τους νέους μας φίλους και να γευτούμε και εμείς με τη σειρά μας όσα είχαν ετοιμάσει οι υπόλοιπες χώρες για εμάς, οι αμέτρητες μπίρες τα βράδια και οι ενδιαφέρουσες ιστορίες που μοιραστήκαμε, ο πολύς χορός, τα χαμόγελα, οι μεγάλες αγκαλιές και κυρίως το γεγονός ότι μέσα σε λίγες μέρες μετατραπήκαμε από ξένοι σε μια οικογένεια, αποτελούμενη από διαφορετικές εθνικότητες αλλά με κοινό πάθος και όνειρα για έναν καλύτερο κόσμο που σέβεται, αγαπά και αγκαλιάζει τη διαφορετικότητα.

Konstantina Kamiliou

Ressistance, Italy, Erasmus+, South Europe Youth Forum