EL
EN
Μπαίνοντας σε αυτό το εκπαιδευτικό πρόγραμμα για τους εργαζόμενους στη νεολαία είχα μόνο μία σκέψη στο μυαλό μου: να διασκεδάσω και να μάθω.
Κατά τη διάρκεια των ημερών του προγράμματος άκουσα τους άλλους συμμετέχοντες, δούλεψα μαζί τους, διασκέδασα μαζί τους, μοιράστηκα στιγμές, απόψεις και γέλασα μαζί τους. Βυθισμένοι σε ένα περιβάλλον αποδοχής, σεβασμού, αισιοδοξίας και δημιουργικότητας, προσεκτικά διαμορφωμένο από τους δύο συντονιστές αυτού του μαθήματος, μας δόθηκε η ευκαιρία να μοιραστούμε, να ακούσουμε, να σκεφτούμε, να παίξουμε, να εργαστούμε, να προσπαθήσουμε, να αποτύχουμε, να ξαναπροσπαθήσουμε, να είμαστε ο εαυτός μας χωρίς απολογία, να στηρίξουμε ο ένας τον άλλον, να είμαστε εκεί ο ένας για τον άλλον, να γελάσουμε, να κλάψουμε, να δώσουμε και να λάβουμε... Μας έμαθαν πώς να βλέπουμε τα στερεότυπα των γενεών χωρίς να μας υποδεικνύουν τι να δούμε. Βάλαμε τον εαυτό μας στη θέση των άλλων, απασχολήσαμε το μυαλό μας με σκέψεις μεγαλύτερες και πιο περίπλοκες από αυτές που έχουμε συνηθίσει στον μικρό ατομικό καθημερινό μας κόσμο.
Μπαίνοντας σε αυτό το εκπαιδευτικό σεμινάριο είχα μόνο μια σκέψη στο μυαλό μου: να διασκεδάσω και να μάθω. Βγαίνοντας από αυτό το πρόγραμμα είχα μια άλλη σκέψη στο μυαλό μου- γιατί πρέπει να τελειώσει;
Είμαι εξαιρετικά ευγνώμων στους διαμεσολαβητές για τη δημιουργία ενός προγράμματος που μου έδωσε μια εικόνα της ζωής μιας διαφορετικής κοινωνικής ομάδας από αυτήν στην οποία ανήκω και που με έφεραν στο Szeged. Τους είμαι ευγνώμων γιατί ερχόμενη στο Szeged ήμουν νευρική και πρόθυμη να δουλέψω, αλλά βγήκα καλύτερος άνθρωπος. Έκανα φιλίες, δημιούργησα αναμνήσεις που θα μείνουν μόνιμα χαραγμένες στο μυαλό μου, ανακάλυψα πτυχές του εαυτού μου που δεν γνώριζα και έκλαψα φεύγοντας όσο γέλασα τις υπόλοιπες μέρες, γιατί δεν ήμουν ακόμα έτοιμη να αποχωριστώ όλους αυτούς τους υπέροχους ανθρώπους.
Αλλά όλα τα καλά κάποτε τελειώνουν.
Ιωάννα
