Η Ευρωπαϊκή Εθελοντική Υπηρεσία σε στιγμές...

Έχουν περάσει ήδη οχτώ μήνες από την στιγμή που έφτασα στη Σλοβενία και ξεκίνησε η εμπειρία του EVS. Οχτώ μήνες που πέρασαν σαν ένας. Έτυχε να περάσω χθες από την γειτονιά που εμένα τον πρώτο μήνα που έφτασα στη Λιουμπλιάνα. Θυμήθηκα της πρώτες μέρες μου εδώ και τρόμαξα όταν αντιλήφθηκα πως είναι ήδη Ιούνιος... Όχι πως κατάλαβα εκείνη την στιγμή πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός, απλά ήταν ακόμη μια στιγμή που το ξαναεπιβεβαίωσα. Ξεκίνησα να φέρνω στο μυαλό μου στιγμές. Χώρισα τον χρόνο σε διαστήματα με βάση τους μήνες και προσπάθησα να μνημονεύσω καταστάσεις, εικόνες και συναισθήματα που βίωσα τον κάθε μου μήνα εδώ. Δεν μου αρέσει να βάζω τον χρόνο σε κουτιά απλά σε τέτοιες στιγμές βοηθάει.

Η πρώτη περίοδος της παραμονής μου ήταν μια περίοδος προσαρμογής και εξερεύνησης. Άλλωστε ένας από τους κύριους λόγους όταν αποφασίζω να μετακινηθώ σε κάποιο άλλο μέρος, είναι αυτό ακριβώς το αίσθημα της εξερεύνησης του καινούργιου και του διαφορετικού. Δεν μπορώ να πω πως οι διάφορες (πολιτισμικές, πολιτιστικές, κοινωνικές) μεταξύ Ελλάδας και Σλοβενίας (και γενικά παντού στην Ευρώπη) είναι τέτοιες ώστε να με προξενήσουν κάποια ιδιαίτερη εντύπωση αλλά είναι μια καινούρια αρχή με ότι αυτό μπορεί να συνεπάγεται. Καινούριες καταστάσεις, καινούργια τοπία, νέες γνωριμίες. Και όντως βίωσα καινούριες καταστάσεις. Το γεγονός πως έπρεπε να μένω αρκετά μακριά από το κέντρο, ο δύσκολος χειμώνας ο όποιος περιόρισε αρκετά τις επιλογές μου τους πρώτους μήνες, ο διαφορετικός τρόπος ζωής και διασκέδασης και ταυτόχρονα οι υποχρεώσεις μου στο πρόγραμμα δημιούργησαν ένα περιβάλλον το οποίο βίωνα λίγο πολύ για πρώτη φορά. Ωστόσο για ένα λόγο που ποτέ δεν θα μετανιώσεις που πήρες την απόφαση να μετακινηθείς και να ζήσεις σε κάποιο άλλο μέρος, είναι κάποια άτομα τα οποία θα γνωρίσεις και θα μοιραστείς όλη αυτή την εμπειρία. Και μπορώ να πω όσο ωραίο και ενδιαφέρον είναι ένα μέρος, αυτό που κάνει την διαφορά είναι οι άνθρωποι που έχεις γύρω σου και στην δική μου περίπτωση είναι το μεγαλύτερο κέρδος που αποκόμισα. Σίγουρα υπήρχαν δύσκολες στιγμές, στιγμές που ακόμη μπορεί να περάσει από το μυαλό σου πως ίσως θα ήταν καλύτερα να μην είχες πάρει εκείνη την απόφαση και να φύγεις, στιγμές που θα αμφισβητήσεις ότι κάθε εμπειρία έχει κάτι να σου προσφέρει. Απλά είναι η στιγμή που πρέπει να κανείς λίγο υπομονή. Σίγουρα θα έρθει η στιγμή που θα απολαμβάνεις κάθε μέρα και κάθε στιγμή και όταν θα έρθει η στιγμή να αποχωρήσεις θα θυμάσαι όλο αυτό σαν μια εμπειρία που σου πρόσφερε αναμνήσεις και πάνω από όλα ανθρώπους που θα επιδιώξεις να τους ξανασυναντήσεις όσο πιο σύντομα μπορείς.

Το άρθρο γράφτηκε από τον Μιχάλη Νάρη

Η δράση χρηματοδοτείται από το Ευρωπαικό Πρόγραμμα, Erasmus+